Από πολύ μικρή ηλικία μπορείτε να φέρετε σε επαφή το παιδί σας με την ζωγραφική να αξιοποιήσει τη φαντασία του , να πειραματιστεί με διάφορα υλικά και να εκφραστεί.
Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο που οι επαγγελματίες του χώρου που ασχολούνται με παιδιά και οικογένειες αξιοποιούν τις ζωγραφιές των παιδιών για να αναλύσουν τον ψυχισμό τους αλλά και την οικογενειακή ατμόσφαιρα που επικρατεί.
Δεν είναι τυχαίο επίσης ότι ένα παιδί μόλις καταφέρει να κρατήσει στο χέρι του μολύβια, μπογιές, μαρκαδόρους ,τα κραγιόν σου τα οποία φροντίζει να ανακαλύπτει ζωγραφίζει επάνω σε ό,τι βρει τοίχους, χαρτιά, στους καναπέδες και σε όποια άλλη επιφάνεια βρεθεί. Για εκείνο είναι μία φυσιολογική δραστηριότητα που αντλεί χαρά καθώς ανακαλύπτει τα αποτυπώματα της κίνησης του πάνω στις επιφάνειες και απολαμβάνει την κίνηση του.
Εξελικτικά, από το πρώτο έτος της ζωής του, θα κάνει τις πρώτες του μουτζούρες και σημάδια και από το τυχαίο και ανοργάνωτο μουντζούρωμα ( 1-2 χρονών) θα περάσει στο ελεγχόμενο μουντζουρώμα (2–3 χρονών) ενώ κατά την ηλικία των 3-4 χρόνων αρχίζει να κατονομάζει το μουντζούρωμα και να συνδέει τις γραμμές με γνωστά του αντικείμενα.
Μη φοβηθείτε τα ζωγραφισμένα χέρια και ρούχα , την καθαριότητα , τους λερωμένους τοίχους και μην αναρωτηθείτε αν μπορεί , αν κάνει ή αν καταλαβαίνει.
Υπάρχουν πολλές σπιτικές συνταγές για να φτιάξετε δαχτυλομπογιές απο βρώσιμα υλικά που προτείνονται απο 6+ μηνών (το βρέφος μπορεί πλέον να καθίσει). Ενώ ευτυχώς πλέον στο εμπόριο υπάρχουν και πολλά υλικά ζωγραφικής όπως χρώματα βουτύρου, , ειδικές κιμωλίες μη τοξικές από 1+ και ειδικές κηρομπογιές σε ιδιαίτερο σχήμα , που δεν σπάνε εύκολα ,στοιβάζονται και έχουν πιο λειτουργική λαβή για τα μικρά χεράκια.
Όταν πλέον το παιδί έχει εξοικειωθεί μπορεί να περάσει και στις νερομπογιές και τα πινέλα που θα μπορεί να αρχίσει να αναμιγνύει και να μαθαίνει και τα χρώματα ( αν ψάξετε στο εμπόριο υπάρχει ειδικό δοχείο για τον καθαρισμό των πινέλων που δεν πέφτει εύκολα το νερό).
Για το μόνο που πρέπει φυσικά να προσέχετε είναι η ασφάλεια του κάτι που μπορείτε να ελέγξετε μένοντας πάντα δίπλα του και παρέχοντας του τα κατάλληλα υλικά ανάλογα την ηλικία του και κρίνοντας την ετοιμότητα του για κάθε καινούργιο υλικό.
Δημιουργήστε λοιπόν, ένα μικρό ατελιέ για τον μικρό σας καλλιτέχνη εξοπλίζοντας το δωμάτιο του με ένα τραπέζι και χαμηλές καρέκλες κατάλληλες για το ύψος του , έπειτα εξόπλιστε το με τα κατάλληλα υλικά χρώματα όλων των ειδών, μέσα σε ξεχωριστά βαζάκια ή μολυβοθήκες , χαρτί του μέτρου, μπλόκ ακουαρέλλας ,καμβάδες για να μπορεί να διαλέγει ελεύθερα και άφηστε το να δημιουργήσει.
Καλό θα είναι να υπάρχει ένας χώρος , ένα πλαίσιο για να στολίζει τα έργα του όταν το ολοκληρώσει και να θαυμάσει αυτό που έκανε τόσο ο ίδιος όσο και οι γονείς του.
Ισχύει ότι όταν σ'ένα παιδί που ζωγραφίζει, του μαθαίνεις ότι τα έργα του έχουν αξία το βοηθάς να αποκτήσει αυτοπεποίθηση και ότι αξίζει η ενέργεια που έχει βάλει σε αυτό.
Ακόμη η συζήτηση γύρω απο την ζωγραφιά είναι σημαντική για να σταθεί αφορμή για να επεκταθεί σε μια άλλη συζήτηση για κάτι που το απασχολεί όταν πια έχει περάσει στο προσχηματικό στάδιο και είναι ικανό να αναπαράγει σύμβολα και να εκφράσει συναισθήματα.
Σημαντικό όμως επίσης είναι σε όποιο εξελικτικό στάδιο και αν βρίσκεται το παιδί να μένουμε στην ουσία του πράγματος που είναι η χαρά της δημιουργίας και η έκφραση και όχι να κρίνουμε το ταλέντο του παιδιού στη ζωγραφική καθώς πολλές φορές δημιουργείται άγχος με αποτέλεσμα την μακροπρόθεσμη παραίτηση από αυτή την ευχάριστη δραστηριότητα.
Γι'αυτό λοιπόν, χαρείτε την πρώτη γραμμή του παιδιού σας ,τη πρώτη του μουτζούρα , μην προτρέχετε να ονομάσετε το έργο του ή να το αξιολογήσετε αντίθετα βοηθήστε το να νιώσει την πλήρη αποδοχή από εσάς και ένα : "Ελπίζω να πέρασες καλά με αυτό που έκανες!" είναι αρκετό.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου